Στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για την εμφάνιση περιπτώσεων ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης ηλικιωμένων σε άτυπες σχέσεις φροντίδας. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης ABUEL (2011), η οποία διεξήχθη μεταξύ 2008 και 2010, τα θύματα κακοποίησης στην Ελλάδα ήταν 126.111 και ο επιπολασμός της κακοποίησης αναφέρθηκε ως εξής: ψυχολογική κακοποίηση σε ποσοστό 13,2%, σωματική κακοποίηση σε ποσοστό 3,5%, σεξουαλική κακοποίηση σε ποσοστό 1,5%, οικονομική κακοποίηση σε ποσοστό 3,9%, παραμέληση σε ποσοστό 3,1% και τραυματισμοί σε ποσοστό 1,1%. Η ίδια μελέτη αναφέρει ότι στην Ελλάδα, οι γυναίκες ανέφεραν υψηλότερα ποσοστά σε όλους τους τύπους κακοποίησης και τραυματισμών σε σχέση με τους άνδρες. Δεν υπάρχει ειδικός νόμος για την κακοποίηση των ηλικιωμένων, αλλά ο νόμος 3500/2006 είναι ένας γενικός νόμος για την ενδοοικογενειακή βία, ο οποίος εφαρμόζεται και στους ηλικιωμένους.
Επιπλέον, δεν υπάρχουν εθνικά στοιχεία για τους άτυπους περιθάλποντες, συμπεριλαμβανομένων των περιστατικών αναζήτησης βοήθειας, του αριθμού, της ηλικίας, του φύλου, του εισοδήματος, των ωρών εργασίας, των καθηκόντων φροντίδας, καθώς και της εκπαιδευτικής και εργασιακής κατάστασης. Ωστόσο, μια καλή εικόνα της επικρατούσας κατάστασης όσον αφορά το προφίλ των περιθαλπόντων και τις διαθέσιμες υπηρεσίες υποστήριξής τους παρέχεται σε δύο εθνικές εκθέσεις που υποβλήθηκαν στο πλαίσιο του EUROFAMCARE (Triantafillou et al, 2006) και του INTERLINKS (Kümpers et al, 2010), δύο διεθνών προγραμμάτων που αποσκοπούν στην υποστήριξη των οικογενειακών περιθαλπόντων ηλικιωμένων στην Ευρώπη.
Τέλος, δεν υπάρχουν πρόσφατα επίσημα στοιχεία για τον αριθμό των ηλικιωμένων που βιώνουν παραμέληση στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα ευρήματα της μελέτης ABUEL (2011), η οποία διεξήχθη μεταξύ 2008 και 2010, ο επιπολασμός της παραμέλησης αναφέρεται σε 3,1% (Βελέντζα, 2015).